یافته جدید دانشمندان؛
فرزندان خاصیت های اپی ژنتیکی را از مادر به ارث می برند
دانلود فایل: دانشمندان استرالیایی کشف کرده اند که پروتئین خاصی در بدن مادر می تواند بر ژن هایی که الگوهای اسکلتی فرزندان را هدایت می کنند، تأثیر بگذارد. آنها امیدوارند از این یافته ها برای درمان بعضی اختلالات رشدی و عضلانی بهره گیرند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری سایِنس دِیلی (Science Daily)، تحقیقات جدید دانشمندان نشان داده است که اطلاعات اپی ژنتیکی که در بالای دی اِن اِی قرار می گیرد و بطور معمول بین نسل ها تنظیم مجدد می شود، بیش از آنچه قبلاً تصور می شد از مادر به فرزند منتقل می شود.
پژوهشی که با هدایت مؤسسه والتر و الیزا هال در استرالیا صورت گرفت، درک ما را درباره ی این که کدام ژن ها دارای اطلاعات اپی ژنتیکی هستند که از مادر به فرزند منتقل می شود و کدام پروتئین ها برای کنترل این پروسه غیرعادی مهم هستند، بطور شایان توجهی بالا می برد.
اپی ژنتیک یک رشته علمی است که به سرعت درحال رشد است و به بررسی چگونگی روشن و خاموش شدن ژن ها می پردازد تا به مجموعه ای از دستورالعمل های ژنتیکی اجازه دهد صدها نوع سلول مختلف را در بدن ما بوجود آورد.
تغییرات اپی ژنتیکی تحت تأثیر تغییرات محیطی مانند رژیم غذایی ما قرار می گیرند اما این تغییرات دی اِن اِی را تغییر نمی دهند و به طور معمول از والدین به فرزندان منتقل نمی شوند.
در حالی که گروه کوچکی از ژن های نقش پذیر می توانند اطلاعات اپی ژنتیکی را در میان نسل ها حمل کنند، تا حالا تعداد بسیار کمی از ژن های دیگر تحت تأثیر وضعیت اپی ژنتیکی مادر قرار گرفته اند.
تحقیقات جدید نشان داده است که تامین پروتئین خاصی در تخمک مادر می تواند بر ژن هایی که الگوهای اسکلتی فرزندان را هدایت می کنند، تأثیر بگذارد.
این یافته ها در ابتدا پژوهشگران را شگفت زده کرد. یکی از پژوهشگران می گوید: دانستن این که اطلاعات اپی ژنتیکی به ارث رسیده از مادر می تواند اثراتی با عواقب مادام العمر برای الگوی بدن داشته باشد، هیجان انگیز است؛ برای اینکه نشان داده است این اتفاق خیلی بیشتر از چیزی است که فکر می کردیم. این مسئله می تواند رازهایی را درباره ی اطلاعات اپی ژنتیکی که به ارث می رسد، برملا کند.
تحقیقات جدید روی پروتئین SMCHD۱، یک تنظیم کننده اپی ژنتیکی که در سال ۲۰۰۸ کشف شد و «ژن های هاکس» که برای رشد طبیعی اسکلتی حیاتی هستند، متمرکز شد.
ژن های هاکس هویت هر مهره را در طول رشد جنینی در پستانداران کنترل می کنند، در صورتیکه تنظیم کننده اپی ژنتیک از فعال شدن سریع این ژن ها جلوگیری می کند.
در این مطالعه، پژوهشگران کشف کردند که میزان SMCHD۱ در تخمک مادر بر فعالیت ژن های هاکس و بر الگوی جنین تأثیر می گذارد. بدون SMCHD۱ مادر، فرزندان با ساختارهای اسکلتی تغییریافته متولد شدند. بگفته سرپرست تیم پژوهشی، این ها شواهد روشنی است که نه فقط اطلاعات ژنتیکی بلکه اطلاعات اپی ژنتیکی از مادر به ارث می رسد.
در حالی که ما بیش از ۲۰ هزار ژن در ژنوم خود داریم، تنها آن زیرمجموعه نادر از حدود ۱۵۰ ژن نقش پذیر و ژن های کم دیگری اطلاعات اپی ژنتیکی را از نسلی به نسل دیگر منتقل می کنند. دانستن این اتفاق برای مجموعه ای از ژن های ضروری که بطور تکاملی از مگس ها تا انسان ها حفظ شده اند، اعجاب انگیز است.
این تحقیق نشان داد که SMCHD۱ در تخمک که تنها دو روز بعد از لقاح باقی می ماند، تأثیر مادام العمر دارد. انواع مختلف این پروتئین با اختلال رشدی سندرم میکروفتالمی آهینیا بوسما (BAMS) و دیستروفی عضلانی فاسیو اسکاپولو هومرال (FSHD) مرتبط هستند.
دانشمندان قصد دارند از نتایج این پژوهش برای درمان اختلالات رشدی مانند سندرم «پرادر ویلی» و اختلال «دژنراتیو» و دیستروفی عضلانی «فاسیو اسکاپولو هومرال» استفاده نمایند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب