دنباله دار ۶۷P را در آسمان صبح فردا رصد کنید
به گزارش دانلود فایل دنباله دار ۶۷P در صبح فردا به نزدیکترین فاصله خود با زمین می رسد و به قول فعالان حوزه نجوم اگر رصد این جرم آسمانی را از دست بدهند، باید ۱۹۳ سال دیگر صبر کنند تا بتوانند آنرا مشاهده کنند.
به گزارش دانلود فایل به نقل از ایسنا، دنباله داری که در سال ۱۹۶۹ میلادی (شهریور ۱۳۴۸ خورشیدی) توسط "چوریوموف" و "گراسیمنکو" از رصدخانه بخش اختر فیزیک آکادمی علوم قزاقستان کشف شد و با نام علمی "۶۷P" شناخته می شود، حالا درحال نزدیک شدن به سیاره ما یعنی "زمین" است.
این جرم آسمانی در ساعت ۴ و ۲۰ دقیقه صبح فردا جمعه، ۲۱ آبان ۱۴۰۰ به نزدیک ترین فاصله خود با زمین یعنی در فاصله ۶۱ میلیون کیلومتری زمین قرار می گیرد و تا ۱۹۳ سال دیگر یعنی سال ۱۵۹۳ خورشیدی به این مقدار به زمین نزدیک نخواهد شد.
به قول مهندس مسعود عتیقی، مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران، ۶۷P که مدار آن توسط سیاره "برجیس" تغییر یافته، حدود ۶.۵ سال یک مرتبه به گرد خورشید در گردش است و احیانا منشأ آن از کمربند سیارکی "کوئیپر" در ورای سیاره نپتون بوده است.
این دنباله دار با قدر ۱۲ این شب ها می درخشد و به مرور درخشان تر شده و تا قدر نزدیک به ۹ در کمترین فاصله با زمین، درخشان خواهد شد؛ به نحوی که طی این شب ها با تلسکوپ های آماتوری قابل مشاهده بوده و در کمترین فاصله با زمین حتی با دوچشمی های نجومی امکان مشاهده این دنباله دار وجود دارد.
عتیقی، خطاب به رصدگران تاکید دارد که امکان رصد دنباله دار ۶۷P با چشم غیرمسلح حتی در کمترین فاصله با زمین وجود نخواهد داشت و یادآور می شود: این دنباله دار با دور شدن مهر تابان و زمین، کم نورتر خواهد شد؛ ازاین رو فرصت مغنتمی برای رصدگران دنباله دارها و پدیده های جذاب نجومی فراهم است، بخصوص در شبانگاه امشب پنج شنبه ۲۰ آبان و صبح جمعه ۲۱ آبان این دنباله دار را که شاید به اندازه دنباله دار "نئووایز" پارسال پر نور نمی گردد، رصد کنند، اما در هر حال این دنباله دار به نسبت درخشان و نزدیک به زمین امسال خواهد بود.
این دنباله دار به "جرم خبرساز" تبدیل گشته است؛ چون که طی سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ توسط فضاپیمای "روزتا" متعلق به آژانس فضایی اروپا مورد مطالعه قرار گرفت و کشف ترکیبات آمینو اسیدها در هسته آن که منجر به ساخت DNA می شود و همینطور ریزش بخشی از صخره سطح هسته کوچک این دنباله دار، طی سالیان اخیر بسیار خبرساز شده است.
عبور دنباله دارها از کنار زمین تنها یک پدیده نجومی قابل رصد نیست، بلکه بنا به قول مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران، عبور دنباله دار از نزدیکی زمین و خورشید باعث شارژ ذرات به جا مانده از دنباله که دیگر همراه دنباله دار نمی روند، شده و عامل ایجاد بارش های شهابی که در ایران قدیم به آنها "شخانه" می گفتند، خواهد شد.
عتیقی دنباله دارهایی چون "هالی" در سال ۱۳۶۵، "هیل باب" در سالهای ۱۳۷۵ و ۱۳۷۶ در نیمکره شمالی زمین و دنباله دارهای "مک نات" در سال ۱۳۸۶ و "لاوجوی" در سال ۱۳۹۰ در آسمان نیمکره جنوبی را همچون دنباله دارهای شناخته شده و مشهور معاصر نام برد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب