اینترنت کوانتومی در یک قدمی است!
دانلود فایل: محققان دانشگاه شیکاگو به پیشرفت بزرگی دست یافته اند که ما را یک قدم به اینترنت کوانتومی در سطح جهانی نزدیک تر می کند. آنها روشی توسعه داده اند که بطور نظری حداکثر فاصله اتصال کامپیوترهای کوانتومی به یکدیگر را از چند کیلومتر به ۲ هزار کیلومتر بالا می برد.
به گزارش دانلود فایل به نقل از خبر آنلاین، به نقل از دیجیاتو، پیش ازاین، اتصال کامپیوترهای کوانتومی از راه کابل فیبر نوری به سبب ناپایداری حالت های کوانتومی، به چند کیلومتر محدود بود. بعنوان مثال، اتصال یک کامپیوتر کوانتومی در محوطه دانشگاه شیکاگو به برجی در مرکز شهر شیکاگو (فاصله ای کوتاه) غیر ممکن بود. اما با نگاه جدید محققان، همان کامپیوتر حال می تواند به دستگاهی در خارج از شهری در یوتا متصل شود.
برپایه گزارش Phys، این پیشرفت به لطف افزایش چشم گیر «زمان همدوسی کوانتومی» به دست آمده است. اتصال کامپیوترهای کوانتومی برای ایجاد شبکه های پرسرعت، نیازمند درهم تنیدگی اتم ها از راه کابل فیبر نوری است. همدوسی کوانتومی به مدت زمانی گفته می شود که این اتم های درهم تنیده می توانند حالت کوانتومی شکننده خویش را حفظ کنند. هرچه این زمان طولانی تر باشد، کامپیوترها می توانند در فاصله دورتری به یکدیگر متصل شوند.
محققان دانشگاه شیکاگو توفیق یافتند زمان همدوسی اتم های اربیوم را از ۰.۱ میلی ثانیه به بالای ۱۰ میلی ثانیه بالا برند. این تغییر بهبودی ۲۰۰ برابری را نشان داده است. آنها در یک نمونه حتی به زمان ۲۴ میلی ثانیه رسیدند که به صورت نظری امکان اتصال در فاصله خیره کننده ۴ هزار کیلومتر را فراهم می کند؛ فاصله ای معادل شیکاگو تا کلمبیا.
نکته جالب توجه این مطالعه، استفاده از مواد جدید یا متفاوت نبود، بلکه روشی بود که بتوان همان مواد را به روشی کاملا متفاوت ساخت. محققان کریستال های ضروری جهت ایجاد درهم تنیدگی کوانتومی را به جای روش سنتی Czochralski با تکنیکی معروف به برآرایی پرتو-مولکولی (MBE) ساختند.
محققان روش سنتی را به «دیگ ذوب» تشبیه می کنند: «شما نسبت مناسبی از مواد را داخل دیگ می ریزید، همه چیز را در دمای بالای ۲ هزار درجه سانتی گراد ذوب می کنید و سپس به آرامی آنرا سرد می کنید تا کریستال شکل بگیرد.» سپس این کریستال باید مانند مجسمه تراشیده شود. این فرآیند ناخالصی هایی بوجود می آورد که همدوسی را از بین می برند.
درمقابل روش جدید بیشتر شبیه چاپ سه بعدی است. به جای ذوب کردن، دستگاه لایه های نازکی از مواد را اسپری می کند و کریستال مورد نیاز را دقیقا بشکل نهائی اتم به اتم می سازد. محققان می گویند: «ما از هیچ آغاز می نماییم و دستگاه را اتم به اتم مونتاژ می نماییم. کیفیت یا خلوص این ماده به قدری بالاست که خواص همدوسی کوانتومی این اتم ها فوق العاده می شود.» بااینکه این شیوه یک تکنیک شناخته شده است، اما هیچ گاه برای ساخت این نوع موادِ خاکی کمیاب استفاده نشده بود.
به اجمال، نکته جالب توجه این مطالعه، استفاده از مواد جدید یا متفاوت نبود، بلکه روشی بود که بتوان همان مواد را به روشی کاملا متفاوت ساخت. سپس این کریستال باید مانند مجسمه تراشیده شود.
منبع: دانلود فایل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب